Przedszkole Katolickie

Judo jest dyscypliną sportu pochodzącą z Japonii. Dosłownie judo oznacza „łagodną drogę„, „drogę do zwinności„. Jest sportem rozwijającym bardzo wszechstronnie ze względu na różnorodne formy treningu. Judo rozwija u młodego człowieka wiele cech zarówno fizycznych, jak i intelektualnych, takich jak: zwinność, siłę, wytrzymałość, szybkość, spostrzegawczość, odwagę, odporność, koncentrację itp. Stanowi doskonały fundament do dalszego rozwoju młodego sportowca.

Podstawowe ćwiczenia (tj. pady, trzymania, rzuty) połączone z gimnastyką, zabawami z mocowaniem i grami ruchowymi. Judo to nie same upadki, to również świetne ćwiczenia dla wielu partii mięśniowych. Formy pełzania, czołgania, ćwiczeń w podporze przodem, powodują wzmocnienia wszystkich mięśni szkieletowych. Poza tym ćwiczenie bez butów pozytywnie wpływa na rozwój stopy dziecka i czucie głębokie.

Program zajęć obejmuje:

• ćwiczenia ogólnorozwojowe i usprawniające,
• ćwiczenia korekcyjne oraz gimnastyczne,
• gry i zabawy ruchowe,
• nauka sztuki miękkiego padania,
• nauka i trening technik judo,
• pogadanki i wychowanie poprzez sport,
• przybliżenie ćwiczącym głównych zasad judo, jego wartości i ducha fair play

Zajęcia integracji sensorycznej mają na celu poprawę funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego odpowiedzialnego za odbiór, rejestrowanie i przetwarzanie bodźców zmysłowych (sensorycznych).

Prowadzenie terapii poprzedzone jest za zgodą rodziców szczegółową diagnozą, która decyduje o przebiegu zajęć i rodzajach ćwiczeń jakie dziecko powinno wykonywać.

Dysfunkcje integracji sensorycznej dotyczą nieprawidłowości w zakresie przetwarzania bodźców sensorycznych w obrębie następujących systemów:

• czuciowego (dotykowego i proprioceptywnego),
• przedsionkowego,
• słuchowego,
• wzrokowego,
• węchowego i smakowego.

Wybrane objawy dysfunkcji integracji sensorycznej:

• jest niespokojne, płaczliwe, ma kłopoty z zaśnięciem
• ma trudności z samodzielnym piciem, żuciem i przełykaniem pokarmów (preferuje dania papkowate),
• źle toleruje wykonywanie przy nim czynności pielęgnacyjnych i higienicznych, takich jak: obcinanie włosów, paznokci, mycie twarzy, zębów, smarowanie kremem, czesanie, czyszczenie nosa, uszu itp.
• wiele czynności samoobsługowych wykonuje z trudem, powoli, niezdarnie,
• ma problemy z samodzielnym myciem się, ubieraniem, zwłaszcza zapinaniem guzików i sznurowaniem butów,
• ma słabą równowagę: potyka się i upada częściej niż rówieśnicy, prawie zawsze ma jakiś siniak czy zadrapanie,
• podczas dłuższego siedzenia ma trudności z utrzymaniem głowy w pozycji pionowej, podpiera ją ręką, kładzie się na stoliku itp.
• jest nadruchliwe, nie może usiedzieć/ustać w jednym miejscu,
• trudno się koncentruje, a łatwo rozprasza,
• jest impulsywne, nadwrażliwe emocjonalnie, często się obraża,
• bywa uparte, negatywistyczne.

Wpływ muzyki ma ogromne znaczenie na rozwój dziecka w wieku przedszkolnym: stymuluje rozwój mózgu i układu nerwowego. Zajęcia te zaspokajają u dzieci wrodzoną potrzebę ruchu, dają możliwość działania, uzewnętrzniania przeżyć emocjonalnych, wyrabiają wrażliwość artystyczną oraz rozwijają aparat mięśniowo – ruchowy.

Odpowiednio dobrana muzyka poprawia koncentrację, powoduje wzrost kreatywności i zapamiętywania, ułatwia naukę czytania i pisania, podwyższa motywację, opóźnia objawy zmęczenia, harmonizuje napięcia mięśniowe oraz poprawia koordynację ruchową.

W czasie zajęć muzyczno – rytmicznych dzieci będą miały możliwość:

• śpiewania piosenek,
• gry na instrumentach perkusyjnych i dzwonkach chromatycznych,
• ćwiczeń słuchowych,
• słuchania muzyki klasycznej,
• zabaw muzyczno – ruchowych,
• tańców w kręgu,
• ćwiczenia poczucia rytmu,
• ćwiczenia mowy,
• interpretacji słownych i plastycznych muzyki,
• relaksu z podkładem muzycznym,
• ćwiczenia z chustami.

Zajęcia muzyczne będą przygotowywać dzieci do I etapu edukacyjnego w szkole.

Wiek przedszkolny jest okresem największego rozwoju mowy dziecka – jest to szczególny czas, w którym najlepiej rozwijać mowę dziecka jaki i usuwać wszelkie nieprawidłowości. Zajęcia logopedyczne w przedszkolu obejmują zarówno profilaktykę (zajęcia grupowe) oraz terapię logopedyczną (zajęcia indywidualne). Grupowa forma zajęć z profilaktyki logopedycznej jest dla dzieci swobodną formą zabawy – pracy. Dodatkowo stanowi ona bardzo ważny wstęp do ewentualnej pracy indywidualnej. Podczas takich zajęć szczególną wagę przywiązuje się do ćwiczeń oddechowych, ćwiczeń narządów mowy, słuchowych i logorytmicznych oraz ćwiczeń koordynacji wzrokowo – słuchowo – ruchowej.

Warunkiem rozpoczęcia i prawidłowego przebiegu terapii logopedycznej w każdym zaburzeniu mowy jest właściwa diagnoza, która obejmuje między innymi: badanie rozumienia mowy, badanie mówienia, badanie sprawności aparatu artykulacyjnego, orientacyjne badanie słuchu.

Na przełomie września i października w przedszkolu przeprowadzane jest przesiewowe badanie mowy, obejmujące wszystkie dzieci uczęszczające do placówki. Na podstawie przesiewowego badania, wyłonione są dzieci potrzebujące indywidualnej terapii logopedycznej.

Czas trwania zajęć wynosi 20 minut, jest on uzależniony od możliwości i potrzeb dziecka.

Na zajęciach logopedycznych prowadzone są ćwiczenia, mające na celu:

• kształtowanie prawidłowego toru oddechowego, wydłużanie fazy wydechowej,
• usprawnianie motoryki aparatu artykulacyjnego (m.in. języka, warg, żuchwy, podniebienia),
• kształtowanie prawidłowych czynności fizjologicznych w obrębie aparatu mowy (tj. połykanie, żucie, odgryzanie),
• rozwijanie słuchu dziecka (ćwiczenia wrażliwości słuchowej, ćwiczenia rytmizujące, ćwiczenia słuchu fonemowego – to zdolność precyzyjnego różnicowania dźwięków mowy)
• wzbogacanie słownictwa, rozwijanie mowy opowieściowej,
• rozwijanie umiejętności budowania dłuższych wypowiedzi,
• rozwijanie umiejętności rozumienia wypowiedzi słownych,
• uzyskanie prawidłowej artykulacji poszczególnych głosek,
• kształtowanie swobodnej wypowiedzi dziecka,

Zajęcia prowadzi – p. mgr Katarzyna Żywno

przygotowanie dzieci do nauki czytania i pisania innowacyjną polską metodą prof. Bronisława Rocławskiego.

Zajęcia prowadzone metodą glottodydaktyczną, od wczesnego dzieciństwa dobrze przygotowują dzieci do nauki czytania ze zrozumieniem i pisania. Poprzez zabawę, uczestniczenie w różnorodnych, interesujących sytuacjach dydaktycznych z klockami LOGO, dzieci poznają świat głosek i liter. Skoki na GLOTTODYWANIKU uczą czynnego rozpoznawania liter, a plansze do czytania metodą „ślizgania się z litery na literę”, są niezbędne w opanowaniu płynnego czytania. Ponadto na zajęciach dzieci śpiewają piosenki o znanych zwierzątkach, zabawkach, zjawiskach. Zabawie towarzyszy pacynka SYLABINKA, która mówi do dzieci sylabami.

Twórcą metody jest polski naukowiec, prof. Bronisław Rocławski, zwolennik teorii mówiącej, że naukę czytania należy rozpocząć jak najwcześniej, już w momencie pojawienia się dziecka na świecie. Jej podstawą jest bowiem prawidłowa komunikacja rodziców z niemowlęciem. Należy więc jak najszybciej ćwiczyć artykulację i trenować sprawność języka.

Zainteresowanie literami pojawia się już w drugim roku życia, natomiast w trzecim roku powinniśmy już bawić się z dzieckiem literkami. Dziecko posiada ogromny potencjał poznawczy, który my – nauczyciele powinniśmy wszechstronnie rozwijać.

Podstawą glottodydaktyki jest:

• prawidłowy rozwój narządów mowy,
• przygotowanie dzieci do syntezy i analizy fonemowej mowy (składanie i dzielenie wyrazów na głoski) – głoskowanie zgodnie z zasadami fonetyki ( jak słyszymy, nie jak piszemy) w oparciu o słownik fonetyczny j. polskiego lub słownik fonetyczny B. Rocławskiego,bez dodawania elementu wokalicznego „y”,
• wykorzystanie klocków LOGO w zabawach z dziećmi,

Rozwijanie syntezy dokonuje się poprzez różnorodne jej rodzaje:

• syntezę sylabową —> ro-bo-cik (robocik)
• syntezę sylabową z utrudnieniami (sylaby przeplatamy czynnościami, klaśnięciami, innymi sylabami lub głoskami, zmieniamy kolejność sylab ) —> cik-ro-bo (robocik)
• syntezę morfemową —> pies-ek (piesek) syntezę logotomową —> zeg-ar-ek (zegarek)
• syntezę logotomowo-fonemową —> lamp-a (lampa)
• syntezę fonemowo-logotomową —> r-ak (rak)
• syntezę fonemową —> s-y-l-a-b-i-n-k-a (sylabinka)
• syntezę fonemową z utrudnieniami —> sz-ma-a-ma-f-ma-a-ma (szafa)

Kształcenie analizy odbywa się poprzez:

• analizę sylabową —> (ananas) a-na-nas,
• analizę sylabową z utrudnieniami (dzieci oddzielają sylaby wykonując czynności, klaśnięcia, dokładając sylaby lub głoski ) —> (kapusta) ka-hej-pu-hej-sta-hej,
• analizę fonemową —> (szkoła) sz-k-o-ł-a,
• analizę fonemową z utrudnieniami —> (but) b-…-u-…-t-…

Do głoskowania dzieci są przygotowywane poprzez:

• ćwiczenia słuchu fonemowego (zabawy w rozpoznawanie dźwięków z otoczenia),
• ćwiczenia narządów mowy (gimnastyka buzi i języka),
• ćwiczenia oddechowe,
• ćwiczenia ortofoniczne, naukę prawidłowej wymowy głosek w izolacji,

Do czytania i pisania dzieci są przygotowywane poprzez:

• zabawy z klockami LOGO,
• zabawy w porównywanie, identyfikowanie liter,
• rozsypanki obrazkowe,
• zabawy mające na celu szybkie wiązanie liter z fonemami,
• kształcenie umiejętności wydłużania głosek,
• perfekcyjne rozpoznawanie i wybrzmiewanie wszystkich liter,
• czytanie sylab, wyrazów metodą „ślizgania się po literach” (m->a, m->o),
• wykonywanie dużej ilości prac plastycznych (rysowanie, malowanie, lepienie, wycinanie, wydzieranie – prawidłowe trzymanie przyborów piśmienniczych),
• odtwarzanie różnorodnych kształtów, także literopodobnych, kreślenie liter (pisanych) bez liniatury,
• kreślenie liter (pisanych) w liniaturze,

Dzięki zajęciom glottodydaktycznym dzieci są rozbudzone poznawczo, posiadają świadomość i wrażliwość ortograficzną i, co najważniejsze, szybciej stają się miłośnikami książek.

Zajęcia prowadzi – p. mgr Katarzyna Żywno

Dbamy, by nasze przedszkolaki miały proste kręgosłupy, były sprawne i cieszyły się aktywnym dzieciństwem. Podczas gimnastyki pracujemy także nad poważniejszymi wadami postawy.

Główne cele gimnastyki korekcyjnej to:

• korygowanie istniejących zaburzeń statyki ciała i doprowadzenie jej, o ile jest to możliwe, do stanu  prawidłowego,
• niedopuszczenie do powstawania wad postawy ciała, gdy zaistnieją warunki sprzyjające ich powstawaniu,
• doprowadzenie sprawności fizycznej dziecka do stanu uznanego za prawidłowy.

Zajęcia taneczne wpływają na wszechstronny rozwój. Dzieci uczące się już od wczesnych lat życia nabywają zdolność koncentracji, szybkości uczenia się i zapamiętywania. Najmłodsi pracując w grupie stają się bardziej komunikatywni, uczą się szacunku dla rówieśników oraz umiejętności współpracy i kultury osobistej.

Podczas zajęć i występów dzieci nabywają odwagi i pewności siebie, a także zdolność radzenia sobie trudnych sytuacjach. Zajęcia z tańca dadzą możliwość poznania różnych form tanecznych, w tym tańców ludowych  (regionalnych) i polskich tańców narodowych, które będą również krótką lekcją patriotyzmu.